| 2024 • 2023 • 2022 • 2021 • 2020 • 2019 • 2018 • 2017 • 2016 • 2015 • 2014 • 2013 • 2012 • 2011 • 2010 • 2009 • 2008 • 2007 • 2006 • 2005 • 2004 • 2003 • 2001 • 2000 • 1999 • 1998 •1996 • 1995 • 1994 • 1993 • 1992 • 1991 • 1989 • 1988 • 1987 • 1986 • 1985 • 1984 • 1983 • 1981 • 1980 • 1978 • 1977 • 1972 • 1971 • 1970 • 1968 • 1967 • 1966 • 1963 • 1957 • 1955 • 1953 • 1950 • 1949 • 1948 • 1947 • 1946 • 1945 • 1943 • 1942 • 1939 • 1936 • 1935 • 1933 • 1931 • 1930 • 1929 • 1928 • 1926 • 1923 • 1922 • 1918 |
| |
|
|
|
1999 |
|
|
|
 |
 |
|
|
- Jacek Urbański, Limeryki o postaciach (Warszawa 1999) (ze zbioru Janusza Deglera)
- Stefan Chwin, Esther, Gdańsk 1999, Wydawnictwo "Tytuł", s. 309-310. (W powieści wspomniany jest portret kobiety, wykonany przez oficera w pułku lejbgwardii, Witkiewicza, "który w chwilach wolnych od koszarowych obowiązków, zajmował się rysowaniem portretów"). (dodał Tomasz Pawlak)
|
1998 |
|
|
|
 |
 |
|
|
- Anna Żakiewicz, Karaluchy dwa, Dramat w jednym akcie (na razie), 1998. (tekst opublikowany w księdze pamiątkowej dla prof. Juszczaka, przygotowanej z okazji 80 urodzin) (dodała K. Damar)
- Oov Oov – album zespołu Voo Voo wydany w 1998, Music Corner Records. Tu: Pusz się, 7:10, muzyka – Wojciech Waglewski z tekstem Witkacego. (dodał Tomasz Pawlak)
|
1996 |
|
|
|
 |
|
|
|
|
1995 |
|
|
|
 |
|
|
|
- Anna Żakiewicz, W małym dworku II. Dramat w pięciu aktach, 1995. Zob. katalog wystawy Rysunki Stanisława Ignacego Witkiewicza w Muzeum im. Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów w Stawisku, 1995
- Kinoteatr Witkacego, film dokumentalny, reżyseria Helena Kwiatkowska, zdjęcia Witold Dusiński, Bogusław Dąbrowa-Kostka, 1995. O wpływie filmu na twórczość Witkacego mówią : Jan Błoński, Janusz Degler, Ryszard Kluszczynski, Maria Malatyńska, Anna Micińska, Wojciech Sztaba, Anna Żakiewicz.
|
1994 |
|
|
|
 |
 |
 |
 |
- Marek Kośmider, Stanisław Ignacy Witkiewicz, w tomie: Syn człowieczy, Lublin - Poznań - Wągrowiec 1994. Stowarzyszenie Umarłych Poetów, s. 53 (ze zbioru Janusza Deglera)
- Stanisław Ignacy Witkiewicz, Do przyjaciół gówniarzy. Ilustracje Krzysztof Jackowski, posłowie Anna Micińska, koncepcja, reakcja i opracowanie graficzne Jerzy Daniel, Kielce 1994, Oficyna „Scriptum” (dodał Wojciech Sztaba)
- Czesław Kuriata, Śmierć Witkacego, z tomu Kłania się nam Gogol, Koszalin 1994, s. 53, i w tłumaczeniu na czeski: C. Kuriata, Witkacyho smrt. w: Psí víno, tłum. Libor Martinek, 2002, s. 10. (dodał Przemysław Pawlak)
- Jerzy Duda-Gracz, Wieś Brzegi - Witkacemu: Wyzwolenie Nowe II, 1994. Reprodukcja w: Duda-Gracz, Remanenty, katalog wystawy, b.d. Tu reprodukcje innych obrazów z lat 1992-1994 inspirowanych twórczością i postacią Witkacego, m.in. jeden z wielu pod tytułem: Gmina Zakopane - Witkacemu. (dodał w.s.)
|
 |
Witkacy - Peyotl. Stańko
|
Witkacy - Peyotl. Walczewski
|
Witkacy - Peyotl. Pszoniak |
- Wojciech Sztaba, Spacer (Witkacy z psami),1994, olej na płótnie (wł. prywatna)
- Witkacy - Peyotl. Program muzyczno - literacki inspirowany tekstami i malarstwem Witkacego. Wykonawcy: Tomasz Stańko, Marek Walczewski, Wojciech Pszoniak, dodatkowo Simple Acoustic Trio. Reż. Jola Ptaszyńska, TVP2 1994. Na youtube: A wszystko zaczęło się od małego złotego posążka faunowatego Belzebuba, Mózg wariata, Jaskinia szaro-żółta z wylotem na również tego koloru pustynię, Na olbrzymiej tarczy niosą hiperjastrzębio - gada, Luksusowy gad w rodzaju dinozaura śmieje się do mnie. Zob. też Tomasz Stańko, 1986 2004 (dodała Krystyna Damar)
|
1993 |
|
|
|
 |
 |
|
|
- Zbigniew Raj śpiewa Kielce według Witkacego w "Piwnicy pod Baranami", 6.3.1993 (dodał Tomasz Pawlak)
- Wojcieh Sztaba, Camera obscura (Virginia Woolf, Nam June Paik, Witkacy i NN), 1993, olej na płótnie
|
1992 |
|
|
|
 |
 |
 |
|
- Barbara Hanicka, Portret wielokrotny Jerzego Grzegorzewskiego, czyli "Tak zwana ludzkość w obłędzie". Premiera w Starym Teatrze w Krakowie 17 maja 1992. Scenariusz i reżyseria Jerzy Grzegorzewski, scenografia Barbara Hanicka, muzyka Stanisław Radwan. Pocztówka wydana przez Stary Teatr. (ze zbioru Janusza Deglera)
- Aleksander Pieniek, Wariacje witkacologiczne, collage. Ilustracja do: Karol Lesman, Moje fascynacje Witkacym, "Dekada Literacka 1992, nr 22, s. 9. (dodał Tomasz Pawlak)
- Aleksander Wat, Z listu do Witkacego, "Na Głos" 1992, nr 8 (33), s. 46-47. (ze zbioru Janusza Deglera)
|
1991 |
|
|
|
 |
 |
|
|
- Los Loveros, Ekscentrycy, album opublikowany w 2015 roku, zawiera nagranie z sesji w Wejherowie 1991. Tu: Jamburowy statek, 2:29 (S.I. Witkiewicz, Pożegnanie jesieni) O zespole: 1 2 (dodał Paweł Polit)
- Józef Robakowski, Portret formistyczny - Witkacemu, 1991 (dodał Wojciech Sztaba)
|
1989 |
|
|
|
 |
|
|
|
- Bogdan Korczowski, Against Nothingness, The Only Way Out, olej na płótnie; wystawiony w Nowym Jorku, Frank Bustamente Gallery, "Korczowski, Recent Paintings", 3.4 - 5.5 1990. Do obrazu załączony cytat z Jedynego wyjścia: (dodał Wojciech Sztaba)
|
 |
 |
 |
 |
- Ogólnopolskie Prezentacje Amatorskich Spektakli Witkacowskich. "Witkacy' 89", Młodzieżowy Dom Kultury w Żninie. Udział wzięło dziewięć zespolów. (ze zbioru Janusza Deglera)
- Mieczysław Porębski, Z. po-wieść, ilustracja na obwolucie Wiesław Wałkuski, opracowanie typograficzne Jerzy Porębski, Warszawa 1989, Państwowy Instytut Wydawniczy. Tu o Witkacym: s. 178-181, 214-215, 438-439, 429-431, 441-443 O powieści: Katarzyna Szkaradnik, Sylwa – summa – testament? (dodał Wojciech Sztaba)
- Kazimierz Urbański, Witkacego wywoływanie duchów, film krótkometrażowy, 17 min. Muzyka: Ryszard Szeremeta, zdjęcia:Krzysztof Szyszka, Telewizyjne Studio Filmów Animowanych w Poznaniu 1989. Trailer Info (dodał Janusz Degler)
- Pożegnanie jesieni, film fabularny, reżyseria Mariusz Treliński, scenariusz Wojciech Nowak, Janusz Wróblewski, Mariusz Treliński, główne role Jan Frycz, Maria Pakulnis, Grażyna Trela, muzyka Michał Urbaniak, zdjęcia Jarosław Żamojda, scenografia Andrzej Przedworski, kostiumy Ewa Krauze, montaż Teresa Miziołek, Produkcja Studio Filmowe im. Karola Irzykowskiego. (dodał W.S.)
|
1988 |
|
|
|
 |
 |
|
|
- Zanzibar, Verdensteatret, Norwegia. Koncepcja Lisbeth Bodd, Trine Falch, reżyseria Lisbeth Bodd. Premiera 20.06.1988. Przedstawienie w namiocie cyrkowym w Norwegii, na promie z Oslo do Hirtshals w Danii i do Harwich w Anglii. Foto: Anne Lise Stenseth (dodał Tomasz Pawlak)
- Zbigniew Jerzyna, Witkacy, w: tegoż, Moment przesilenia, Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 1988, s. 76-77. Pierwodruk w: "Sztuka" 1985, nr 2-3.
(...) W kraju, w tórym wzrastała agresywność / Karłów - musiał udawać błazna. (...)
(dodał Przemysław Pawlak)
|
1987 |
|
|
|
 |
 |
 |
|
- Edward Bogusławski, Sonata Belzebuba (w idowisko muzyczne w 2 aktach), Soliści i Orkiestra Kameralna Państwowej Opery We Wrocławiu, pod dyrekcją Roberta Satanowskiego, Polskie Nagrania Muza – SX 2282-83, podwójny album. (dodał Paweł Polit). Zob. prapremiera 1977
- Włodzimierz Pawlak, Stanisław Ignacy Witkiewicz 1917-1987, 1987, olej, płótno. Muzeum Narodowe w Krakowie
- Jacek Kaczmarski, Witkacy do kraju wraca, słowa: 17.9.1987. Z programu "Kosmopolak". Youtube. (dodał Tomasz Pawlak)
|
1986 |
|
|
|
Witkacy – Peyotl
|
Witkacy – Peyotl |
|
|
- Tomasz Stańko – Witkacy – Peyotl. 2 LP, 1. Witkacy/ Peyotl/ Stańko/ Walczewski, 2. Tomasz Stańko/ FREELECTRONIC . nagranie kwiecień 1984 - listopad 1986. Tekst na podstawie rozdziału Peyotl z książki Stanisława Ignacego Witkiewicza Narkotyki. Niemyte dusze czyta Marek Walczewski. Wydanie "PolJazz" (różne daty wydania płyty: 1986, 1987, 1987). Projekt okładki Henryk Waniek. Kolejne wydania "Polonia Records" (1996, 2004, 2007). Na płycie: 1. My W.S. Friend, 2. Witkacy – Wizje Cz. I, 3. Witkacy – Wizje Cz. II, 4. Hej! Na youtube: Wizje Cz. I, Wizje Cz. II, Hej I!
Zob. też Tomasz Stańko, 1994, 2004 (dodała Krystyna Damar)
|
1985 |
|
|
|
 |
 |
 |
 |
- Tumor Witkacego, film TV biograficzny. Reżyseria: Grzegorz Dubowski, scenariusz: Grzegorz Dubowski, Alain van Crugten, obsada: Krzysztof Chamiec, Marek Barbasiewicz, Laura Łącz, Anna Seniuk, Janusz Zakrzeński (Witkacy), Mariusz Wojciechowski, Jacek Romanowski (Strzemiński), zob. pełną informację premiera: 25 lutego 1985. (dodał Wojciech Sztaba)
- Zespół muzyczny Genezyp Kapen, powstał w maju 1985, jego "muzyka stanowi interesującą kompilację muzyki przełomu lat 70. i 80., to jest: ostrego rocka, punka, rockabilly, muzyki ska i reggae". (dodał Tomasz Pawlak)
- Ryszard Grzyb, Witkacy rozmawia z kobietą o Czystej Formie, 1985, akryl, 100,6x131,5, Muzeum Narodowe w Warszawie (dodał Wojciech Sztaba)
- Włodzimierz Pawlak, Stanisław Ignacy Witkiewicz podrzynający sobie żyły po wkroczeniu Niemców do Polski, 1985, Muzeum Narodowe w Warszawie (dodał Wojciech Sztaba)
|
 |
 |
 |
 |
- Jacek Dworski, Stulecie urodzin Witkacego 1885-1985. (ze zbioru Janusza Deglera)
- Bogdan Mizerski, Witkacowidowisko Puć tu do mnie – muzyka, scenariusz, reżyseria. Multimedialny, plenerowy koncert w amfiteatrze w Świnoujściu podczas Festiwalu FAMA ‘85 z udziałem Kapeli Góralskiej Braci Krzeptowskich z Zakopanego oraz Andrzeja Przybielskiego, Krzysztofa Knittla, Marka Stryszowskiego, Słomy… (wydana audio kaseta – Sonid). Inne "witkacowskie" kompozycje Mizerskieg: 1985, 1996, 2003, 2011, 2016 i wybrane realizacje. Rozmowa z muzykiem (2002)
- Podróż do Witkacji, film dokumentalny, 16 min, Realizacja: Zbigniew Kowalewski. Zdjęcia: Leszek Winnicki Produkcja: Wytwórnia Filmów Dokumentalnych (Warszawa), (youtube) 1985
- Arkadiusz Waloch, Portret Stanisława Ignacego Witkiewicza, z teki "Portrety słynnych zakopiańczyków".
(dodał Marek Średniawa). W tece Portrety słynnych zakopiańczyków. Noty biograficzne opracował Maciej Pinkwart, Nowy Sącz 1987, Sądecka Oficyna Wydawnicza. 32 rysunki formatu 30 x 22 cm.
|
 |
 |
 |
 |
- Władysław Terlecki, Gwiazda Piołun, Warszawa 1985, Czytelnik, wydanie III (wyd. I: 1968), s. 207. Akcja powieści rozgrywa się we wrześniu 1939 r. Losy bohatera przypominają dzieje ostatnich tygodni życia S.I. Witkiewicza. Powieść została przetłumaczona na język słowacki (przeł. M. Wlachovska). Na jej podstawie powstało w 1970 r. słuchowisko radiowe (adaptacja W. Lesiewicz) oraz film wg scenariusza autorskiego w 1989 r. (reż. Henryk Kluba, główną rolę zagrał Tadeusz Huk). (ze zbioru Janusza Deglera)
- Fort BS, Rozhulantyna, utwór z albumu kompilacyjnego Jeszcze młodsza generacja różnych wykonawców. Nagrania zrealizowano w okresie listopad 1984 - maj 1985 w studio Tonpress. (dodał Tomasz Pawlak)
- Jacek Kryszkowski, Podróż po Witkacego do Rosji. Wiosną 1985r. Jacek Kryszkowski wraz z Elą Kacprzak i Mikołajem Malinowskim udał się na Polesie do miejscowości Jeziory w granicach ówczesnego ZSRR celem odszukania grobu Witkacego i przewiezienia jego prochów do Polski. Jacek Kryszkowski (1955-2006) Absolwent malarstwa warszawskiej ASP. Zob. też artykuł Ewy Domańskiej, Transhumanacja jako transhumancja, czyli przepędzanie prochów Witkacego "Didaskalia" - Gazeta Teatralna nr 96. Akcja Jacka Kryszkowskiego nazwana przez Jerzego Truszkowskiego w książce "Artyści radykalni" - "najodważniejszą akcją artystyczną w polskiej sztuce". (dodał Przemysław Pawlak)
- Ewa Olszewska-Borys, medal WITKACY (S.I.Witkiewicz), tombak (mosiądz), 70 mm, 1985. Napis: Napis: S.I. Witkiewicz / WITKACY / 1885-1939; rewers: ZBIORY MUSZEUM POMORZA SRODKOWEGO W SŁUPSKU 1985 / FIRMA PORTRETOWA S.I. WITKIEWICZ (dodała Dorota Niedziałkowska)
|
1984 |
|
|
|
 |
 |
|
|
- Stanisław Bereś, Witkacy, "Odra" 1984, nr 2, s. 85-86. (ze zbioru Janusza Deglera)
- Mistrzowie literatury i sztuki - Witkiewiczowie. Dokumentalny film telewizyjny TVP 1984 albo wcześniej. Komentarz: Maciej Pinkwart. Tu także rozmowa z Grzegorzem Dubowskim, reżyserem fabularyzowanego dokumentu o Witkacym, który właśnie był kręcony w Zakopanem (Tumor Witkacego, 1985). (dodał Tomasz Pawlak)
|
1983 |
|
|
|
 |
 |
|
|
- Katalog wystawy rysunków i pasteli Lidii Wilk Impresje teatralne. "Pragmatyści" Witkacego, reż. Krystian Lupa, Teatr C.K. Norwida w Jeleniej Górze. Jeleniogórskie Spotkania Teatralne, wrzesień 1983 r. (ze zbioru Janusza Deglera)
- Jarosław Abramow-Newerly, Maestro. Sztuka w trzech aktach, Czytelnik, Warszawa 1984. Sztuka napisana w 1982, prapremiera w Teatrze im. W. Horzycy w Toruniu, 26 lutego 1983, reż. Alojzy Nowak. W programie m.in. reprodukcja autoportretu fot. S. I. Witkiewicza. 20 października 1983 wystawiona też na deskach Teatru Polskiego w Warszawie, w reż. Kazimierza Dejmka. W Teatrze Telewizji wystawiona w 1989, w Teatrze Polskiego Radia w 1993. Główny bohater, wybitny skrzypek, Orland Steinberg, cytuje wielokrotnie swych dawnych, sławnych przyjaciół, m.in. Witkacego – cytaty (podane w cudzysłowach, w przeciwieństwie do powiedzonek innych osób, przytaczanych w formie trawestacji lub pastiszu) pochodzą z listów do Kazimiery Żuławskiej, na podst. J. Żuławski, Z domu. Zob. "ecyklopedia teatru pl". (dodał i komentował Przemysław Pawlak)
|
1981 |
|
|
|
 |
|
|
|
- Andrzej Czeczot, Szewcy, rysunki w programie teatralnym, Szczecin, Teatr Współczesny
- Józef Robakowski, Witkacy. Scenariusz: Józef Robakowski i Grzegorz Musiał (film na podstawie zdjęć Witkiewicza i "Szalonej Lokomotywy"), Wytwórnia Filmów Oświatowych (dodał Wojciech Sztaba)
|
1980 |
|
|
|
 |
|
|
|
- Autoportret Witkacego, Jacek Kaczmarski, (tekst), 1980, Przemysław Gintrowski, (muzyka, wykonanie), nagranie na albumie koncertowym Przemysława Gintrowskiego, Jacka Kaczmarskiego i Zbigniewa Łapińskiego Muzeum, 1981.
|
1979 |
|
|
|
 |
|
|
|
- Italo Calvino, Se una notte d'inverno un vaggiatore, Torino 1979 (Jeśli zimową nocą podróżny, PIW 1989) dwójka bohaterów: Czytelnik (Lettore) i Ludmiła (la Lettrice) chcą przeczytać opowiadanie Calvina (pod tym samym tytułem co oryginalna książka), ale w środku znajdują arkusze z innej książki Poza osadą Malbork (Fuori dell'abitato di Malbork), którą następnie kupują. Napisał ją polski autor Tazio Bazakbal. W niej znów znajdują arkusz innego utworu itd. Pisze o tym – rozpoznając bohatera Pożegnania jesieni – m.in. K. Wilkoszewska, Wariacje na postmodernizm, Księgarnia Akademicka, Kraków 1997, s. 141–142. (dodał Przemysław Pawlak)
|
1978 |
|
|
|
 |
 |
|
|
- Jerzy Nowakowski, Ja - Witkacy, brąz lany, 95 x 157 mm, medal jednostronny. W zbiorach Muzeum Miejskiego we Wrocławiu, dział medalierski, (dawniej w Muzeum Sztuki Medalierskiej we Wrocławiu.) Reprodukowany w książce: Adam Więcek, Dzieje Sztuki Medalierskiej w Polsce, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1989. Druga wersja: 255 x 180 mm , 1978 r.
- „Szpital Przemienienia”, film w reżyserii Edwarda Żebrowskiego, na podstawie powieści Stanisława Lema. Scenariusz Edward Żebrowski i Michał Komar. Studio Filmowe Tor 1978. W roli poety Sekułowskiego - Gustaw Holoubek. Plakat: Jerzy Czerniawski. Cały fim na You tube.
Piotr Zakens, „Szpital Przemienienia”, Edwarda Żebrowskiego – czytanie Witkacego, w: Widziane po latach. Analizy i interpretacje filmu polskiego, red. Małg. Hendrykowska, Poznań 2000, s. 195-208.
Zob. też 1955 oraz komentarz
Wojciecha Sztaby Rozmowy istotne w "Szpitalu Przemienienia" Stanisława Lema
|
1977 |
|
|
|
 |
|
|
|
- Edward Bogusławski, Sonata Belzebuba. Widowisko muzyczne w 2 aktach. Libretto: Edward Bogusławski wg dramatu Stanisława Ignacego Witkiewicza. Prapremiera: 19 XI 1977 w Państwowej Operze we Wrocławiu (Scena Kameralna w Auli Leopoldyńskiej). Dyrygent - Robert Satanowski. Reżyseria - Bogdan Hussakowski. Płyta w dwóch częściach (Polskie Nagrania 1987). Na okładce Kompozycja Fantastyczna (1915-1920) z Muzeum Narodowego w Krakowie. (ze zbioru Janusza Deglera)
|
1972 |
|
|
|
 |
 |
 |
 |
- Pocztówka z plakatem Henryka Tomaszewskiego: Teatr Studio. Witkacy (100 x 70 cm), Krajowa Agencja Wydawnicza KAW 1972. (ze zbioru Janusza Deglera)
- Tadeusz Konwicki, Scenariusz 622 upadków Bunga Janusz Degler: Maszynopis scenariusza "622 upadków Bunga" został odnaleziony przez Ewę Czerwiakowską w berlińskim archiwum Jana Lenicy (zm. 5 X 2001). Opracował go Tadeusz Konwicki, a Lenica miał zrealizować jako swój pierwszy film pełnometrażowy (częściowo aktorski, częściowo animowany) w koprodukcji międzynarodowej. Próby nakręcenia filmu skończyły się fiaskiem. Rękopis scenariusza odkrył Przemysław Kaniecki w archiwum domowym Konwickiego i opublikowal w kwartalniku "Tekstualia" 2011, nr 4, s. 41-89. Tadeusz Lubelski w książce Historia niebyła kina PRL (Wydawnictwo Znak, Kraków 2012) dokładnie omówił scenariusz i ustalił na podstawie korespondencji Konwickiego z żoną Danutą z Leniców, że powstał on w sierpniu i we wrześniu 1972 r. Gdyby doszło do realizacji, byłby to pierwszy film na podstawie tekstu Witkacego. (dodał Janusz Degler) Plakat do filmu Lenicy.
- Wspomnienie Adama Grzymały-Siedleckiego, pisane w dniach powstania warszawskiego, a wydane w tomie Nie pożegnani, Kraków 1972, Wydawnictwo Literackie, s. 19-27. Założeniem tej książki było, żeby "dać przyszłemu historykowi literatury wiadomość, jak tych autorów dorobek oceniał jeden z rówieśnych im czytelników" (Przedmowa II, s. 10) (dodał Jan Gondowicz)
|
1971 |
|
|
|
 |
|
|
|
- Zygmunt Lis, List do U Thanta, sekretarza Generalnego ONZ od Bytomskich Zakładów Sprzętu Psychicznego im. St.I. Witkiewicza, przebitka. Tekst: "Serkretarz Generalny ONZ / Pan U Thant / New York / Bytomskie Zakłady Wytwórcze Sprzętu Psychicznego im. St.I. Witkiewicza, proponują zatrudnienie generałów, marszałków oraz naczelnych strategów w rzeźniach miejskich, wojewódzkich krajowych i światowych. / Następnie proponujemy likwidację rzeźni na wszystkich szczeblach. / Wynik: 1) ocalone życie zwierząt rzeźnych / 2) ocalone życie ludzi rzeźnych na skutek bezrobotnych generałów, marszałków i naczelnych strategów./ Łączymy wyrazy szacunku / Zygmunt Lis."
Zygmunt Lis (1931-2014) malarz, absolwent ASP w Krakowie, profesor w Instytucie Sztuki w Cieszynie, 1956-1971 opiekun "Grupy Janowskiej" malarzy-amatorów, którą w 1946 roku ochroniła przed represjami Izabella-Czajka Stachowicz (Izabella Szwartz), wówczas w randze kapitana MO, ta sama, o której Anna Micińska pisze w posłowiu do Pożegnania jesieni, że w niej współcześni czytelnicy dopatrywali się prototypu Heli Bertz. (w:) S.I. Witkiewicz, Pożegnanie jesieni, Wrocław 1996, Wydawnictwo Dolnośląskie. (dodał Wojciech Sztaba)
|
1970 |
|
|
|
 |
|
|
|
- Stanisław Edward Bury, Aby podnieść władzę?, "Życie i Myśl" 1970, nr 7-8. Tu: Alfabetem Witkacego. O Andrzeju Trzebińskim. Także w tomie Przypomnienia, zebrał J. Szczypka, PAX, Warszawa 1975, oraz: St. E. Bury, Rozmowy zapamiętane, w: W gałązce dymu, w ognia blasku... Wspomnienia o Wacławie Bojarskim, Tadeuszu Gajcym, Onufrym Bronisławie Kopczyńskim, Wojciechu Menclu, Zdzisławie Stroińskim, Andrzeju Trzebińskim, zebrał i oprac. Józef Szczypka, PAX, Warszawa 1977 (dodał Przemysła Pawlak)
|
1968 |
|
|
|
 |
 |
|
|
- Stanisław Ignacy Witkiewicz - Witkacy, film dokumentalny 48 min, realizacja: Grzegorz Dubowski, scenariusz: Anna Micińska, Produkcja: Telewizja Warszawa - Zakład Produkcji Filmów Telewizyjnych 1968 (youtube) (dodał Tomasz Pawlak)
- Eugeniusz Żytomierski, Śmierć Witkacego, "Wiadomości" (Londyn) 1968, nr 38 (21 VIII). (ze zbioru Janusza Deglera)
|
1967 |
|
|
|
 |
|
|
|
- Anatol Stern, Tworzenie wierszem, fragment, pierwodruk "Poezja" 1967, nr 2 (dodał Przemysław Pawlak)
|
1966 |
|
|
|
 |
|
|
|
- Jan Kott, Gdzie leży ten zamek?, w: tegoż, Aloes. Dzienniki i małe szkice, Czytelnik, Warszawa 1997 (wyd. 1: PIW, Warszawa 1966), s. 95–97.
Tu: mistyfikacja literacka – w recenzji inscenizacji dramatu F. Sagan Zamek w Szwecji (Teatr Współczesny w Warszawie, reż. A. Łapicki, prem. 26 VII 1961), streszczenie zmyślonego przez J. Kotta dramatu Witkacego Agnostyczna Eleonora, czyli Szwedzki sadyzm, który – podobnie jak m.in. Śnieg S. Przybyszewskiego – miałby być plagiatem zaginionej powieści Eleonora, czyli Zamek hrabiego Falsena markiza de Sade. „Nie wiadomo już w jaki sposób, ale rękopis ten miał z kolei w swoim ręku Witkacy. Udziwnił go nieco, przerobił po swojemu, wprowadził postać głuchej babki, stuletniej staruszki, zwolenniczki Wiener-Kreisu, hrabiemu kazał udoskonalać traktory, a młodemu człowiekowi rozmawiać z Eleonorą o Chwistku i formistach. Stary sługa po śmierci wraca przez okno. Tak powstał dramat Witkacego pt. "Agnostyczna Eleonora czyli Szwedzki sadyzm". Dramat ten, niestety, także pozostał w rękopisie. Jedyną kopię, jaka ocalała, miał w ręku Sandauer, szybko przełożył na belgijski i wysłał do Francji. Rękopis ten zaginął na poczcie”. (dodał Przemysław Pawlak)
|
1963 |
|
|
|
 |
|
|
|
|
1961 |
|
|
|
 |
|
|
|
- Tadeusz Różewicz, Ślepa kiszka, w tomie: Zielona róża. Kartoteka, PIW 1961. (dodał Janusz Degler)
|
1957 |
|
|
|
 |
|
|
|
- Grupa literacka "Feyment". E. Głębicka, Grupy literackie w Polsce 1945–1989. Leksykon, wyd. 2 poszerzone, Warszawa 2000, s. 131 (dodał Przemysław Pawlak)
|
1955 |
|
|
|
 |
|
|
|
- Stanisław Lem, Czas nieutracony. Tom 1-3 : Szpital Przemienienia; Wśród umarłych; Powrót, Kraków, Wydawnictwo Literackie 1955. Powieść Szpital Przemienienia Lem ukończył we wrześniu 1948. Tu: postać poety Sekułowskiego, inspirowana poglądami Witkacego. Zob. wybór cytatów i komentarz Wojciecha Sztaby Rozmowy istotne w "Szpitalu Przemienienia" Stanisława Lema.
Zob. film Edwarda Żebrowskiego 1978
|
1953 |
|
|
|
 |
|
|
|
- Czesław Miłosz, Zniewolony umysł, Paryż 1953 Instytut Literacki, t. 3 Biblioteki „Kultury”. Przedmowę do wydania francuskiego (La pensée captive, 1953) napisał Karl Jaspers, wstęp do wydania angielskiego (The Captive Mind, 1953) – Bertrand Russell.
"
(...) W roku 1932 w Warszawie ukazała się dziwna książka. Była to dwutomowa powieść pt. “Nienasycenie”. Autorem jej był St. I. Witkiewicz, filozof, malarz i pisarz. (...) atmosfera bezwładu i bezsensu rozpościera się nad całym krajem. Wtedy to pojawia się w miastach duża ilość przekupniów sprzedających w sekrecie pigułki Murti-Binga. Murti-Bing był to mongolski filozof, któremu udało się wyprodukować środek przenoszący “światopogląd” drogą organiczną. Ów “światopogląd” Murti-Binga, który zresztą stanowił siłę armii mongolsko-chińskiej, był zawarty w pigułkach w formie niejako skondensowanej. Człowiek, który zażył pigułki Murti-Binga, zmieniał się zupełnie, zyskiwał pogodę i szczęście.(...) Wizja Witkiewicza spełnia się dzisiaj w najdrobniejszych szczegółach na wielkich obszarach europejskiego kontynentu. Być może światło słońca, zapach ziemi, drobne uciechy codziennego Ŝycia, zapomnienie, jakie daje praca, mogą zmniejszyć nieco napięcie dramatu rzadko spotykanego w historii. Ale pod powierzchnią codziennych krzątań się i zabiegów trwa świadomość nieodwołalnego wyboru. Człowiek musi albo umrzeć - fizycznie czy duchowo - albo odrodzić się w sposób jeden, z góry zdefiniowany, przez zażycie pigułek Murti-Binga.(...)" PDF
|
1950 |
|
|
|
 |
|
|
|
- Władysław Tatarkiewicz, Historia filozofii, t. 3 , Kraków 1950 (tu okładka z wydania 2011) pisze o Witkacym:
(dodał Jan Gondowicz)
|
1949 |
|
|
|
 |
|
|
|
|
1948 |
|
|
|
 |
 |
 |
|
- Czesław Miłosz, Traktat moralny, „Twórczość” 1948 nr 4 (reprodukcja okładki z wydania: Czytelnik,Warszawa 1982)
o Witkacym (dodał Jan Gondowicz)
- Stanisław Lem kończy we wrześniu powieść Szpital Przemienienia, wydaną dopiero w 1955 roku przez Wydawnictwo Literackie w Krakowie. Zob. Wojciech Sztaba, Rozmowy istotne w "Szpitalu Przemienienia" Stanisława Lema. Zob. film Edwarda Żebrowskiego 1978
Fot. Stanisław Lem w roku 1966, zdjęcie udostępnione przez Wojciecha Zemka, sekretarza autora (Wikipedia).
(dodał W. Sztaba)
- Stefan Kisielewski, Pisarz demokratyczny czyli Zgadnij Koteczku!, „Tygodnik Powszechny” 1948, nr 29 (18 VII), s. 12. Felieton Kisiela kończy post scriptum: P.S. Słowa „Zgadnij Koteczku” są parafrazą tytułu odczytu Witkacego pt. Spróbuj Koteczku. Był to zresztą odczyt bardzo poważny, o filozofii, a tytuł jego miał oznaczać zachętę do spróbowania… filozoficznej metody myślenia. (dodał Przemysław Pawlak)
|
1947 |
|
|
|
 |
 |
|
|
- Bohdan Pepłowski, Całun, Warszawa 1947, Gebethner i Wolff, s. 295-296:
„Był obecnie bez pieniędzy i przesiadywał w domu nad powieściami Witkiewicza, które mu w maszynopisach pozostawił tenże Gamelis. - Przeczytaj to – powiedział mu, – myślę, że jest nawet i teraz paru lepszych od niego pisarzy i kilku lepszych malarzy, ale nie ma lepszego artysty. Rozumiesz? Nie większego a lepszego. Stefan odłożył górę maszynopisów na biurko i przez dłuższy czas przyglądał się im podejrzliwie co wieczora, nie mając odwagi zabrać się do czytania. Ale skoro raz zaczął, uwiodła go niesamowita aura Witkacego. Zabójcze skróty myślowe, barokowa gestykulacja słów, natarczywe zdziwienie wobec faktu życia i naiwny, ekstatyczny nad nim zachwyt, do jakiego zdolnym bywa tylko prawdziwy artysta, oczarowały Stefana. Wytrącony z codziennego kieratu ułożył się na długo ze swoim Witkacym przed nosem i obiecywał sobie nie powstać z tapczana przed wieczorem. Doszedł właśnie do miejsca, kiedy książę Prepudrech spożywa murbie na zimno, w towarzystwie demonicznej Heli, kiedy z przedpokoju brzęknął dzwonek. […] Po dwóch godzinach Zdzisia wyszła, chwiejąc się na nogach, pijana szczęściem, nie podejrzewając ani na chwilę, że to, co zrobiła, jest jej upadkiem. A Stefan wrócił do Witkiewicza, z uczuciem człowieka, co zaspokoił trapiący go wilczy głód”. (dodał Przemysław Pawlak)
- Janina Brzostowska, Płomień w cierniach, Wydawnictwo Eugeniusza Kuthana, Warszawa 1947, Tu: Władca ciemności, Pamięci St. I. Witkiewicza, s. 83–84, oraz Nienasycenie, s. 86. Przedruk w: J. Brzostowska, Poezje zebrane, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, Warszawa 1981, s. 252-254 (dodali Paulina Medoń-Jagieła i Przemysław Pawlak).
Zob. portrety Brzostowskiej 1929, 1939
|
1946 |
|
|
|
 |
 |
|
|
- Jarosław Iwaszkiewicz na pierwszej stronie rękopisu Matki Joanny od Aniołów zamieścił motto: „Chodzi o natężenie tak w anielstwie, jak w diabelstwie – a tego brak jest naszej literaturze. St. I. Witkiewicz”. Zdanie z Narkotyków, z rozdziału Peyotl (s. 103 w pierwodruku). Motto było wydrukowane przy Matce Joannie od Aniołów w tomie „Nowa miłość” i inne opowiadania, Czytelnik, we wszystkich trzech wydaniach, wyd. 1: 1946, wyd. 2: 1947, wyd. 3: 1949. W późniejszych wydaniach – np. 1975 – motto już się nie pojawia. (dodał Przemysław Pawlak)
- Tadeusz Breza, z tekstów 1946-1954: Śmiechy i śluby, pierwodruk w: „Odrodzenie” 1946, nr 27 (7 VII) w rubryce Z teatrów krakowskich; Wariatka z mocną głową, pierwodruk w innej wersji w: „Odrodzenie” 1947, nr 28: Notatnik literacki. Szkice, wrażenia teatralne, wspomnienia 1939–1954, Czytelnik, Warszawa 1956, tu: Psychologia debiutu, pierwodruk w: „Twórczość” 1954, nr 7 (dodał Przemysław Pawlak) (zob. Witkacego portret Tadeusza Brezy z 1934 roku)
|
1945 |
|
|
|
 |
|
|
|
- Tadeusz Różewicz, we wrześniu 1945 roku, będąc w Warszawie, zakupił na straganie w zrujnowanej bramie Nowe formy w malarstwie oraz obie powieści Witkacego. W ciągu nocy przeczytał Nowe formy. Rankiem następnego dnia pojechał do Krakowa i zapisał się na historię sztuki na UJ. (dodał Janusz Degler)
Portret Tadeusza Różewicza: Michał Kobyliński, Wikipedia
|
1943/44 |
|
|
|
 |
.jpg) |
|
|
- Czesław Miłosz, St. Ign. Witkiewicz, w: Głosy biednych ludzi (dodał Jan Gondowicz) (zdjęcie z 1986 roku: wg Wikipedia, MDCarchives). Wydany w tomie poetyckim Ocalenie, Warszawa 1945, Czytelnik. Zob. też: Wit Jaworski, Poezja filozofów. Projekt okładki Roman Zieliński, Kraków-Wrocław 1984, Wydawnictwo Literackie. Tu: przypisany Witkacemu fragment wiersza Czesława Milosza, s. 404. Komentarz Janusza Deglera: Przykra pomyłka czy szpryngiel Witkacego?
|
1942 |
|
|
|
 |
 |
|
|
- Tadeusz Borowski, fraszka Na Witkacego, ok 1942. Za: T. Drewnowski, Ucieczka z kamiennego świata. O Tadeuszu Borowskim. Wydanie drugie przejrzane i uzupełnione, Warszawa 1977, s. 50-51. (dodał Tomasz Pawlak)
- Stanisław Edward Bury, Aby podnieść władzę?, "Życie i Myśl" 1970, nr 7-8. Tu: Alfabetem Witkacego. O Andrzeju Trzebińskim. Także w tomie Przypomnienia, zebrał J. Szczypka, PAX, Warszawa 1975, oraz: St. E. Bury, Rozmowy zapamiętane, w: W gałązce dymu, w ognia blasku... Wspomnienia o Wacławie Bojarskim, Tadeuszu Gajcym, Onufrym Bronisławie Kopczyńskim, Wojciechu Menclu, Zdzisławie Stroińskim, Andrzeju Trzebińskim, zebrał i oprac. Józef Szczypka, PAX, Warszawa 1977 (dodał Przemysła Pawlak)
|
1939 |
|
|
|
|
|
|
|
- Konstanty Ildefons Gałczyński, "Wyprzedaż poezji" (tygodnik "Kronika Polski i Świata" 1939 nr 10) (zdjęcie Wikipedia) (dodał Jan Gondowicz)
|
1936 |
|
|
|
 |
 |
|
|
- Cyrano (Karol Ludwik Koniński) Nocna przygoda Polifacego, czyli: ludzie dobrej woli dogadają się, "Odnowa" 1936, nr 18 z 27 grudnia, s. 7-8. Jagiellońska Biblioteka Cyfrowa. Zob. Dzieła zebrane. [Tom 22:] Listy do żony (1936-1939)... Warszawa 2012, list z 25 III.1937: W "Odnowie", może Ewa ma, z 27 XII 1936 jest art[ykuł] Konińskiego o Polifacym - to niby ja. I przypis 4 na s. 374-377 (dodał Wojciech Sztaba)
- Marian Promiński, Parodiuję tylko cenionych przez siebie autorów. Muzyka Tengiera (St.Ign. Witkiewicz), "Sygnały" 1936, nr 14 z 1 lutego, s. 12 (dodał Tomasz Pawlak)
|
1935 |
|
|
|
 |
 |
|
|
- Jerzy Paczkowski, Obraza imion zło-wróżebnych, w: Na ostrzu noża, Warszawa 1935, Nakładem Księgarni F. Hoesicka, s. 79-81 (40-41 w przeglądarce)
- Leon Lourie, St.Ign. Witkiewicz: "Rozdładziewiczenie u księżnej Kryminaldy". (Fragment 5-tomowej powieści), "Rewja", specjalny dodatek "Głosu Porannego" (Łódź) 1935, nr 27 z 7 VII, s. 9. (dodał Tomasz Pawlak)
|
1933 |
|
|
|
 |
 |
|
|
- Bolesław Miciński, Chleb z Gietsemane, Biblioteka "Zet", Warszawa 1933. Okładkę projektował Presław Karszowski. Tu: Hymn dedykowany S.I. Witkiewiczowi, s. 5-7
- Zbigniew Uniłowski, Człowiek w oknie, Wydawnictwo Współczesne, Warszawa 1933 [po wojnie: Czytelnik, 1957 i 1959]. Dedykowane Stanisławowi Ignacemu Witkiewiczowi opowiadanie Człowiek w oknie, dało tytuł całemu zbiorowi. (dodał Przemysław Pawlak)
|
1931 |
|
|
|
 |
|
|
|
- Mieczysław Chojnowski, Dziwność istnienia, fotomontaż, "Wiadomości Literackie" 1931, nr 45 z 8 listopada 1931, s. 4 zob. Stanisław Ignacy Witkiewicz, LISTY II (wol.I), str.740. (dodał Włodzimierz Mirski)
|
1930 |
|
|
|
 |
 |
|
|
- E.M. Schummer (Eugeniusz Szermentowski), Myzogen, "Cyrulik Warszawski", 1930, nr 31, s. 6 (dodał Tomasz Pawlak)
- Ferdynand Goetel i Rafał Malczewski, Król Nikodem, komedia. Fragmenty w: "Wiadomości Literackie" 1930, nr 41, 12 X, całość sztuki w: "Dialog" 1991, nry 5-6. Prapremiera odbyła się 30 X 1930 r. we lwowskim Teatrze "Rozmaitości" w reż. Wacława Radulskiego. W komedii malarz króla Nikodema I nazywa się "Teodoryk Witkiewicz, wnuk Witkacego". Streszczenie sztuki w encyklopedii teatru online (tu imię Fedoryk). Debora Vogel, znajoma Brunona Schulza i Witkacego, pisała, że w grotesce "Król Nikodem" widać Witkiewiczowskie zbydlęcenie społeczne i powszechne zmechanizowanie życia. (dodał Tomasz Pawlak)
Tomasz Pawlak:
"A dlaczego Teodoryk? Być może Goetel i Malczewski wiedzieli dobrze, że mistrzem duchowym Witkacego był Tadeusz Miciński, w którego powieści "Nietota" występuje niejaki Mistrz Teodoryk..."
|
1929 |
|
|
|
 |
 |
|
|
- Jan Brzękowski, Psychoanalityk w podróży, Nakładem Księgarni F. Hoesicka, Warszawa 1929 (1928?), stron 222.
W powieści Brzękowskiego bohater Józef Then mówi wprost o teorii powieści-worka i o jej autorze Stanisławie Ignacym Witkiewiczu: s. 68-69. Na s. 77: „- A Witkiewicz? – Jest to Shaw, który ma odwagę wyciągnąć konsekwencję z własnego stanowiska”. Zob. też: Krystyna Jakowska, Powrót autora, 1983 (dodał Przemysław Pawlak).
- "Kurier Czerwony" 1929, nr.140, Rok VIII, z 20 czerwca, s. 1: ...Modna pani wygląda tak, jakby wykombinowało ją natchnienie...Witkacego, według typu A+B+C. (dodał Przemysław Pawlak)
|
1928 |
|
|
|
 |
 |
|
|
- Wiktor Popławski, Murbja jest wszystkiem, czyli historia wędrówki Żydów na południe stolicy "Cyrulik Warszawski” 1928, nr 35 (117); biogram Wiktora Popławskiego (dodał Tomasz Pawlak)
- Bonzo (Zdzisław Marynowski), "Metapsychika malowanego byka", "Kurier Poznański" 1928, nr 185 z 16 kwietnia, s. 7 (parodia Metafizyki dwugłowego cielęcia, wystawionej w Poznaniu w Teatrze Nowym. Ukazała się w numerze po recenzji wystawienia sztuki (przez Witolda Noskowskiego). (dodał Tomasz Pawlak)
|
1926 |
|
|
|
 |
|
|
|
|
 |
 |
 |
 |
- Austro-Daimler, karykatura Z powodu artykułów K.Irzykowskiego o Stanisławie Ig. Witkiewiczu. "Warjat i zakonnica", "Cyrulik Warszawski", 1926, nr 1, s. 6 (dodał Tomasz Pawlak)
- Jarosław Iwaszkiewicz, "Radość Kwiczyducha" ukazała sie w "Cyruliku Warszawskim" 1926, nr 4. (dodał Janusz Degler)
- Szkice estetyczne omawiane na Seminarium estetycznym Władysława Tatarkiewicza na UW w trymestrze zimowym i wiosennym roku akademickiego 1926/1927 oraz po wojnie w Krakowie 1946/1947. Wg: Władysław Tatarkiewicz, Dzienniki, t. I: Lata 1944–1960, z rękopisów odczytali i przepisali, wstępem i biografią filozofa poprzedzili Radosław Kuliniak, Dorota Leszczyna, Mariusz Pandura, Łukasz Ratajczak, Wydawnictwo Marek Derewiecki, Kęty 2019, s. 213-214. (dodał Przemysław Pawlak)
Tatarkiewicz pisał w Księdze pamiątkowej: "Koło 1927 roku przeczytałem jego Szkice estetyczne i zachwyciłem się. Nie byłem pewien, czy teoria jego jest prawdziwa, ale pewien, że jest oryginalna, konsekwentna, sugestywnie wyrażona: ta teoria sztuki była sama dziełem sztuki - wybrałem ją do czytania w Seminarium estetycznym, które wówczas prowadziłem w Warszawskim Uniwersytecie. Witkiewicz dowiedział się o tym i zdaje mi się, że to mu sprawiło przyjemność. Wiele razy mówił później, że go tym 'wyrwałem z zapomnienia i pognębienia' i że to był pierwszy i dlatego najcenniejszy dowód uznania ze strony tych, co się zajmowali filozofią. Ale wtedy nie znaliśmy się jeszcze". Władysław Tatarkiewicz, Wspomnienie o St.I. Witkiewiczu, w: Stanisław Ignacy Witkiewicz. Człowiek i twórca. Ksiega pamiątkowa pod red. Tadeusza Kotarbińskiego i Jerzego Eugeniusza Płomieńskiego, Warszawa 1957, Państwowy Instytut Wydawniczy, s. 285 (dodał w.s.)
- Jalu Kurek, Kim był Andrzej Panik? Andrzej Panik zamordował Amundsena. Powieść autobiograficzno-sensacyjna. Kraków 1926. Nakładem „Zwrotnicy”. II wydanie: Jalu Kurek, Andrzej Panik. Morderca Amundsena. Kraków 1931. Obok fikcyjnych bohaterów pojawiają się m.in. Tadeusz Peiper, Ignacy Chrzanowski, Stanisław Ignacy Witkiewicz, Jan Matyasik, Filippo Marinetti, Jerzy Braun, a także Jalu Kurek. Tytułowy morderca jest bośniackim szewcem-filozofem, prezesem organizacji szewców, prenumeratorem „Głosu Narodu”. (dodał Przemysław Pawlak)
|
1923 |
 |
 |
|
|
- Jan Żyznowski, Z Zakopanego, "Pani" 1923, nr 7/8, s. 34-35.
Tu: "Stanisław Ignacy Witkacy Witkiewicz siedział na swej czystej formie, kończąc ostatnie trzy dramaty: Wybrzuszenie pępka psychologicznego z orbity metafizyka, Degrengolada jelitowa - dramat w 3 aktach , jednej osobie, pięciu trupach i ladacznicy na widowni, Pani Torvida zwłaszcza Piperazyna - dramat okropny z Tumorem Mózgowiczem na widowni, dwa akty przy zapuszczonej kurtynie bez odsłon". (dodał Tomasz Pawlak)
- Jarosław Iwaszkiewicz, Wieczór u Abdona, „Skamander” 1923, nry 28 i 29–30; przedruk w: J. Iwaszkiewicz, Dzieła. T. 2. Proza poetycka, Warszawa 1958, "powieść poetycka" dedykowana Stanisławowi Ignacemu Witkiewiczowi. (dodał Tomasz Pawlak). Zob. też: Maria Jędrychowska, Iwaszkiewicza romans z Czystą Formą. (O strukturze "Wieczoru u Abdona"), "Twórczość" 1976, nr 2.
|
1922 |
 |
 |
|
|
- Władysław Broniewski w Pamiętniku pod datą 21 stycznia [1922] zanotował: Byłem na „Pragmatystach” Witkiewicza ... Władysław Broniewski, Pamiętnik. Wydanie krytyczne. Opracowanie z rękopisu, wstęp i komentarz Maciej Tramer, Warszawa 2013. Wydawnictwo Krytyki Politycznej, s. 397-403. Jest to pierwsza kompletna edycja Pamiętnika, który dotąd znany był z fragmentów drukowanych w „Polityce”, „Miesięczniku Literackim” i „Poezji” oraz niepełnego wydania w 1984 roku. (dodał Janusz Degler)
- Juliusz Kleiner, Treść i forma w poezji, "Przegląd Warszawski" 1922, R.2. T.II. nr 9 z czerwca, str. 332, przypis 2 (dodał Włodzimierz Mirski)
|
1918 |
 |
|
|
|
- August Zamoyski, Portret “na tle istoty” Stanisława Ignacego Witkiewicza, gips, ok. 1918, Repr. z: “Poezja” 1968, nr 1 (Prac. Fot. IS) w: Jerzy Malinowski, Sztuka i nowa wspólnota. Zrzeszenie Artystów "Bunt" 1917-1922, Wrocław 1991, il. nr 90, Kujawsko-Pomorska Biblioteka Cyfrowa (dodał Przemysław Pawlak)
|
| |
| 2024 • 2023 • 2022 • 2021 • 2020 • 2019 • 2018 • 2017 • 2016 • 2015 • 2014 • 2013 • 2012 • 2011 • 2010 • 2009 • 2008 • 2007 • 2006 • 2005 • 2004 • 2003 • 2001 • 2000 • 1999 • 1998 •1996 • 1995 • 1994 • 1993 • 1992 • 1991 • 1989 • 1988 • 1987 • 1986 • 1985 • 1984 • 1983 • 1981 • 1980 • 1978 • 1977 • 1972 • 1971 • 1970 • 1968 • 1967 • 1966 • 1963 • 1957 • 1955 • 1953 • 1950 • 1949 • 1948 • 1947 • 1946 • 1945 • 1943 • 1942 • 1939 • 1936 • 1935 • 1933 • 1931 • 1930 • 1929 • 1928 • 1926 • 1923 • 1922 • 1918 |
| |
start
