Lovran 1909

 

Kazimierz Smulikowski (1900-1987) - badacz skał i minerałów ze Lwowa, profesor uniwersytetów we Lwowie, Poznaniu i Warszawie:
"W r. 1909 wyjechałem na wakacje po raz pierwszy poza granice Galicji, do Lovrany koło Abacji, leżącej zresztą również w granicach Monarchii Austriacko -Węgierskiej, na wschodnim wybrzeżu Istrii na zatoką Riecką. Podróż ze Lwowa musiała trwać dwie doby z przerwą wypoczynkową w Budapeszcie. Koleją docierało się do Rieki (po włosku Fiume), a stamtąd statkiem do Lovrany. Nie trudno sobie wyobrazić mój zachwyt tą podróżą i morskimi wrażeniami. Brzeg morski w Lovranie był skalisty, z wielkimi popękanymi wapiennymi głazami. Tylko kąpielisko miało niewielką, sztucznie usypaną plażę piaszczystą, na której kłębiła się masa ludzka spragniona kąpieli. Chodziła tam tylko moja matka z siostrą Dunią. Mnie nie wolno było się kąpać, gdyż miałem poprzedniej zimy stany podgorączkowe. Za to spędzałem wiele czasu na skałach nadbrzeżnych, bawiąc się wyciąganiem ze szczelin krabów. Nie była to zabawa zbyt bezpieczna i dziś, wspominając to, myślę, że nie pozwalałbym swoim własnym dzieciom na takie łowy. Włóczyłem się też sam po pięknym, nadbrzeżnym parku, łowiąc motyle i chrząszcze. Wspominam też wspaniałe, ogromne chrząszcze, których nigdy dotąd nie widziałem w Galicji, jelonki i koziorogi dębowe".
Kazimierz Smulikowski, Droga po kamieniach. Wspomnienia, Warszawa 1994, s. 11. 

(dodał Tomasz Pawlak)